Pavarësisht lutjeve të të moshuarit për ta ruajtur shtëpinë, biznesmeni insistoi se “është vetëm një ndërtesë e vjetër pa vlerë”.

Kur erdhi dita e shembjes, Arbeni qëndroi në anë të rrugës me lot në sy, duke parë si buldozerët shkatërronin shtëpinë ku kishte kaluar gjithë jetën. Ai nuk tha asnjë fjalë, vetëm mori frymë thellë dhe u largua ngadalë. Ndërkohë, biznesmeni, duke inspektuar rrënojat, vuri re diçka që ndaloi çdo mendim në vend: një fotografi e vjetër, e mbuluar me pluhur, ku një djalosh i vogël buzëqeshte në krahët e një burri të ri.

Kur ai e pastroi fotografinë, fytyra e fëmijës i dukej e njohur… derisa kuptoi se ishte ai vetë. Tronditja ishte e jashtëzakonshme — fotografia ishte shkrepur në të njëjtën shtëpi, dekada më parë. I moshuari që sapo kishte humbur strehën e vet kishte qenë pronari i parë i shtëpisë ku prindërit e biznesmenit kishin jetuar me qira kur ai ishte ende foshnjë. Arbeni e kishte ndihmuar familjen e tij në ditë të vështira, duke i strehuar pa pagesë për disa muaj.

I pushtuar nga emocioni dhe turpi, biznesmeni kërkoi të gjente menjëherë të moshuarin. Kur e takoi, i kërkoi ndjesë dhe i premtoi se do t’i rindërtonte shtëpinë me shpenzimet e tij, në të njëjtin vend ku ajo dikur qëndronte. Arbeni e falënderoi me lot në sy, duke thënë: “Nuk ka rëndësi shtëpia, por fakti që zemrat tona mund të ndërtohen sërish.”

Sot, në atë vend qëndron një shtëpi e re me një kopsht të vogël përpara. Në hyrje është vendosur fotografia e restauruar — kujtesë e një historie që dëshmon se ndonjëherë, më e fortë se biznesi apo fitimi, është ndërgjegjja dhe mirënjohja njerëzore.