Deri një ditë, kur autoritetet vendore morën një thirrje anonime dhe vendosën të vizitonin shtëpinë e saj – ajo që zbuluan i la të gjithë pa fjalë.
Brenda shtëpisë u gjetën plot 30 fëmijë, të moshave të ndryshme, që jetonin në kushte të pastra dhe të kujdesshme. Nuk kishte asgjë të paligjshme apo të frikshme, përkundrazi – shtëpia ishte e mbushur me dashuri, libra, ushqim dhe rroba për të gjithë. Fëmijët e quanin atë “nëna Mira”. Fillimisht, autoritetet menduan se bëhej fjalë për një rast rrëmbimi apo trafikimi, por e vërteta që doli më pas i preku të gjithë.
Gruaja, Mira, kishte qenë për vite me radhë punonjëse sociale dhe, pasi doli në pension, kishte marrë nën kujdes fëmijë jetimë që nuk gjenin dot shtëpi birësimi. Shumica prej tyre vinin nga jetimore të ndryshme ose situata të dhunshme familjare. Në vend që t’i linte të humbnin në sistem, ajo i kishte marrë në shtëpinë e saj, duke i rritur me dashuri dhe përkushtim.
Kur historia e saj doli në media, njerëzit nga gjithë vendi u prekën thellë. Dhjetëra familje ofruan ndihmë financiare dhe mbështetje për Mirën dhe fëmijët. Ajo vetë tha me lot në sy: “Unë nuk jam hero. Unë thjesht nuk mund të shoh një fëmijë të uritur për dashuri dhe të mos bëj asgjë.”
Sot, shumë nga ata fëmijë janë rritur, kanë studiuar dhe e vizitojnë rregullisht Mirën, të cilën e quajnë “nëna që u dha një jetë të re”. Historia e saj është bërë shembull frymëzimi për gjithë vendin – dëshmi e gjallë se dashuria e vërtetë nuk njeh kufij, as moshë, as gjak, por vetëm zemër.