Fillimisht fqinjët e tallnin, duke menduar se humbiste kohën me një veprim të tillë të vogël dhe të pamundshëm për t’u dalluar.
Pas disa vitesh, Thomas nuk ndaloi. Ai vazhdoi të mbillte pemë, të ujiste dhe të kujdesej për to, duke krijuar një gjelbërim që gradualisht ndryshoi pamjen e kodrës përreth fshatit. Tre dekada më vonë, ajo që ai kishte krijuar ishte një pyll i gjelbër dhe i gjallë, një vend që ofron freski, ajër të pastër dhe bukuri natyrore për të gjithë komunitetin.
Por Thomas nuk u ndal këtu. Me të mbillur pemët e fundit, ai ndërtoi një shteg natyror dhe një park publik, ku fëmijët mund të luanin, vizitorët të shëtisnin dhe turistët të admironin gjelbërimin. Ai krijoi zona për pushim, kënde për fotografi dhe mbolli lule të rralla që tërhiqnin zogj dhe insekte të ndryshme, duke e kthyer vendin në një mini-ekosistem të pasur.
Fqinjët dhe vizitorët mbetën të habitur nga përkushtimi i tij. “Askush nuk mund ta besonte se një njeri mund të ndryshonte kaq shumë një copë tokë me durim dhe dashuri,” tha një banor i fshatit. Projekti i Thomasit u bë një shembull i jashtëzakonshëm i përpjekjes, qëndrueshmërisë dhe dashurisë për natyrën.
Historia e tij është përhapur në media dhe rrjete sociale si një inspirim për të gjithë ata që duan të ndryshojnë botën rreth tyre, duke treguar se edhe veprimet më të vogla të përditshme, të kryera me pasion dhe përkushtim, mund të krijojnë një ndikim të përjetshëm.
Sot, pylli dhe parku që Thomas ndërtoi vizitohen nga mijëra njerëz çdo vit, dhe ai vazhdon të mbjellë pemë të reja, duke lënë një trashëgimi të gjelbër që do të frymëzojë brezat e ardhshëm.