Për prindërit e saj, ajo nuk ishte vetëm një vajzë – ishte një mësuese e heshtur që tregoi forcën dhe dashurinë pa kushte.
Fjalët e saj të fundit nuk ishin të tmerrshme, por përmbajnë një mesazh të fuqishëm: dashuria dhe falja janë më të rëndësishme se frika dhe dhimbja.
Prindërit e kuptuan se, edhe në situata që dukeshin të pamundura, qëndrimi i qetë dhe dashuria mund të bëjnë ndryshimin.
Historia e tyre është bërë simbol i përkushtimit dhe i rëndësisë së çasteve të vogla me ata që duam. Ajo na kujton se fjalët dhe veprimet tona mund të lënë gjurmë të paharrueshme, madje edhe kur koha është e kufizuar.