Mira, një nuse e re që hyri në martesë me ëndrra dhe shpresa, u përball me një tragjedi të papritur kur humbi bashkëshortin e saj.

Në vend që dhimbja e saj të shoqërohej me mbështetje, shtëpia ku jetonte prej vitesh u shndërrua në një vend armiqësor.

Traditat e vjetra që familja respektonte verbërisht e zhveshën atë nga çdo e drejtë, duke e trajtuar më shumë si barrë sesa si njeri që kishte humbur një njeri të dashur.

Vjehrra dhe kunati e bënë të qartë se, sipas kanunit të tyre, një grua që mbetet e ve nuk konsiderohej më pjesë e familjes—veçanërisht në një shtëpi ku kishte ende meshkuj të tjerë.

Mirësia u zëvendësua me ftohtësi, dyert u mbyllën, dhe Mira u la përballë një realiteti të ashpër që nuk kishte asnjë lidhje me drejtësinë apo humanitetin. Në heshtje, ajo duhej të vendoste nëse do të përkulej para zakoneve të kohëve të shkuara apo do të gjente forcën të çante një rrugë të re për veten.