Por pas mureve të asaj shtëpie modeste, fshihej një realitet i dhimbshëm që askush nuk e kishte vënë re për vite me radhë.

Ndryshe nga ajo që pritej nga një familje e bashkuar, prindërit tregonin një qëndrim krejtësisht të pabarabartë ndaj vajzave. Masha ishte vajza e preferuar — ajo merrte dashurinë, përkujdesjen dhe vëmendjen e plotë të prindërve. Ndërkohë, Sasha shpesh lihej pas dore, qortohej pa arsye dhe ndjente mungesën e ngrohtësisë që çdo fëmijë ka nevojë ta ndjejë.

Kjo situatë u bë gjithnjë e më e dukshme në shkollë, ku mësuesit vunë re ndryshime të theksuara mes binjakeve. Masha ishte e qeshur dhe e sigurt në vete, ndërsa Sasha shpesh qëndronte e heshtur, me sytë e mbushur me trishtim. Një mësuese e ndjeshme vendosi të ndërhynte, duke lajmëruar autoritetet për gjendjen emocionale të vajzës.

Kur shërbimet sociale vizituan familjen, e vërteta doli në dritë. Larisa dhe Antoni pranuan se kishin krijuar një ndarje emocionale pa vetëdije, të ndikuar nga paragjykimet e vjetra familjare. Ata u përballën me ndihmë psikologjike dhe mbështetje sociale, ndërsa binjaket u përfshinë në një program rehabilitimi emocional.

Historia e tyre preku zemrat e shumë njerëzve dhe u bë një kujtesë e fortë për të gjithë prindërit: dashuria nuk duhet të matet, sepse çdo fëmijë meriton të ndjehet i barabartë, i vlerësuar dhe i dashur.