Tomas dikur ishte një biznesmen i suksesshëm në industrinë e teknologjisë. Ai jetonte në vila luksoze, udhëtonte me avion privat dhe zotëronte makina sportive. Por pas një udhëtimi në një fshat të varfër në Amerikën Latine, ku pa fëmijë që nuk kishin as ujë të pijshëm, jeta e tij ndryshoi rrënjësisht. “Aty kuptova,” tha ai në një intervistë, “se pasuria ime nuk kishte asnjë vlerë nëse nuk mund të sillte dritë në jetën e dikujt tjetër.”

Pas rikthimit në SHBA, Tomas shiti gjithçka që kishte — shtëpitë, makinat dhe kompaninë e tij. Tani jeton në një apartament të vogël me qira, pa luks, pa shërbëtorë dhe me një buxhet modest mujor prej vetëm 200 dollarësh. Të gjitha të ardhurat e tij i drejton në një fondacion bamirësie që ai vetë krijoi, për të ndihmuar fëmijët e varfër dhe familjet në krizë ekonomike.

Ai nuk kërkon famë dhe shpesh refuzon intervistat, duke thënë: “Unë nuk jam shenjtor. Thjesht nuk dua të vdes pa e ditur që kam bërë diçka të mirë për botën.” Fqinjët e përshkruajnë si një njeri të qetë, gjithmonë të buzëqeshur, që shpesh ndan ushqimin e tij me njerëzit që kanë më pak.

Sot, falë kontributeve të tij, janë ndërtuar shkolla, qendra ndihme dhe shtëpi për qindra familje të pastreha. Historia e Tomasit është bërë shembull frymëzimi në mediat botërore – një kujtesë e fuqishme se pasuria e vërtetë nuk matet me shuma bankare, por me zemrën që jep pa pritur asgjë në këmbim.