Çdo ditë, ai ecte me hapa të ngadaltë dhe të lodhshëm rreth 20 kilometrash, duke kërkuar ndihmë nga kalimtarët. Për shumë njerëz, ai ishte thjesht një tjetër person i varfër në rrugë, por disa policë vendosën të zbulojnë historinë pas këtij burri.
Policët filluan ta ndoqnin atë një ditë të zakonshme. Ata u habitën kur panë se burrit i duheshin orë të tëra për të përshkuar rrugët e qytetit, duke kaluar lagje të ndryshme, sheshe dhe rrugë të ngarkuara. Çuditërisht, ai nuk merrte asnjë ndihmë nga të afërmit, nuk përdorte makina, dhe nuk ndalonte kurrë.
Kur e ndaluan dhe biseduan me të, u zbuluan detaje që i tronditën. Burri tregoi se kishte humbur familjen e tij vite më parë dhe nuk kishte një vend të sigurt për të jetuar. Për të, ecja ishte mënyra për të mbijetuar dhe për të kërkuar ndihmë pa u ndjerë i pavlerë. Çdo kilometër ishte një përpjekje për të mbajtur gjallë shpresën dhe dinjitetin e tij.
Policët, të prekur nga historia e tij, vendosën të ndërhynin. Ata e ndihmuan të gjente një strehë të përhershme dhe një organizatë bamirësie që mund t’i ofronte ushqim dhe kujdes shëndetësor. Komuniteti lokal gjithashtu u mobilizua për të mbështetur burrin, duke treguar se ndihma dhe solidariteti mund të ndryshojnë jetën e dikujt për mirë.
Historia e tij u bë simbol i rezistencës, durimit dhe fuqisë së shpirtit njerëzor. Ajo tregoi se pas çdo lypësi ka një histori që nuk duket menjëherë, dhe shpesh kur kuptojmë sfidat e tyre, mund të bëjmë ndryshime të mëdha në jetën e tyre.