Ngadalë, pa shumë bujë, ai filloi të pushtonte një pjesë të tokës publike që i përkiste parkut të mbrojtur të zonës.
Në fillim askush nuk reagoi. Banorët e tjerë e shikonin çdo ditë teksa vendoste gardhe, shkurre dhe madje një stol të ri në tokën që s’i përkiste. “Nuk ia vlen të përzihesh,” thoshin disa, duke shmangur konfliktin. Por kur në lagje u shpërngul Majlsi, një ish-rojtar parku me përvojë, gjërat ndryshuan. Ai e kuptoi menjëherë se kufijtë e pronës ishin shkelur dhe se toka e mbrojtur po dëmtohej.
Majlsi vendosi të vepronte me kujdes. Ai nisi të dokumentonte çdo ndryshim: matjet e gardhit, shkurret e mbjella, madje edhe datat kur Gregori shtonte ndonjë element të ri. Pasi mblodhi prova të mjaftueshme, i raportoi autoriteteve lokale, duke argumentuar se po bëhej fjalë për një pushtim të qartë të pronës publike.
Reagimi ishte i menjëhershëm. Inspektorët erdhën në vendngjarje dhe zbuluan se Gregori kishte shkelur ligjin për tokat e mbrojtura, duke u përpjekur ta paraqiste zonën si pjesë të pronës së tij. Përpjekjet e tij për ta justifikuar dështuan, dhe komuna urdhëroi që çdo ndërhyrje të hiqej menjëherë.
Sot, banorët e komunitetit e përmendin këtë ngjarje si shembull të guximit qytetar. Falë ndërhyrjes së Majlsit, toka e parkut iu kthye sërish publikut, dhe ligji u respektua. Historia e “fqinjit mbi ligjin” u kthye në një mësim për të gjithë – se heshtja përballë padrejtësisë shpesh i lejon të padrejtit të fitojnë terren.