Fshati i quajtur Qala ishte pranë kufirit me Gjeorgjinë dhe ruante një mënyrë jete të hershme, ku shtëpitë me gurë dhe baltë mbështeteshin mbi shpatet e kodrave, dhe lumi i ftohtë furnizonte ujin për bagëtinë dhe arat e pakta.
Jeta aty ishte e thjeshtë, por e mbushur me tradita dhe respekt për natyrën. Rashidi dhe Aysel kujdeseshin për fëmijët dhe bagëtinë, duke ruajtur mënyrën e jetesës që kishte kaluar brez pas brezi. Çdo mëngjes, aroma e çajit dhe buka e sapopjekur përziente kujtime të lashta dhe lidhte banorët me rrënjët e tyre.
Fshati i izoluar kishte një bukuri të veçantë: lugina, kodrat dhe lumi krijonin një peizazh të qetë dhe mbresëlënës, ndërsa njerëzit jetonin në harmoni me tokën dhe stinët. Historia e familjes Rashidi tregon se lumturia dhe vlera e jetës nuk matet me shpejtësinë e qyteteve të mëdha, por me kujdesin, dashurinë dhe lidhjen me natyrën dhe komunitetin.
Ky rrëfim na kujton se edhe në vende të harruara nga bota, ekziston një bukuri e veçantë e jetës së përditshme dhe traditave që ia vlejnë të ruhen dhe vlerësohen.