Një rast i zakonshëm është ai i një të rriture, e cila qëndronte në spital për pesë vite dhe nuk kishte shfaqur përmirësim në gjendjen e saj. Për shkak se identiteti i saj nuk ishte i njohur, stafi i spitalit i referohej përkohësisht si “Nancy”.
Ekspertët e kujdesit intensiv shpjegojnë se pacientët pa identitet dhe ata në koma kanë nevojë për një kujdes të vazhdueshëm, monitorim të rreptë dhe procedura të qarta për mbrojtjen e të drejtave të tyre. Shumë herë, stafi mjekësor i fokusuar në identifikimin e pacientit dhe dokumentimin e kujdesit siguron që të gjitha procedurat ligjore dhe shëndetësore të respektohen.
Kujdesi për një pacient në koma nuk është vetëm teknik; ai përfshin edhe aspektet emocionale dhe humane, duke i ofruar trajtim me respekt dhe duke ruajtur dinjitetin e individit. Edhe pse pacienti nuk është në gjendje të komunikojë, vlerësimi i vazhdueshëm, monitorimi i shenjave jetësore dhe trajtimi i kujdesshëm janë thelbësore për mirëqenien e tij.
Ky rast na kujton se stafi mjekësor shpesh duhet të ndërthurë aftësitë profesionale me kujdesin human, duke mbajtur shpresë dhe dinjitet për pacientët që nuk mund të flasin për veten e tyre.