Kampi, i njohur për disiplinën e hekurt dhe trajnimet ekstreme, është bërë simbol i forcës dhe përkushtimit ushtarak.
Që në mëngjesin e parë, rekrutët përballen me një realitet të ashpër. Urdhrat janë të qarta, gabimet nuk tolerohen dhe çdo ditë është një provë e re për trupin dhe mendjen. Trajnimet përfshijnë marshime të gjata, stërvitje nën kushte ekstreme dhe teste që kërkojnë durim të jashtëzakonshëm.
Instruktorët, të cilët kanë kaluar vite në terren, e dinë mirë se si të formojnë ushtarë të pathyeshëm. Ata besojnë se vetëm përmes disiplinës dhe përballjes me limite të dhimbshme lind një ushtar i vërtetë. “Ne nuk trajnojmë vetëm trupin, por edhe shpirtin e luftëtarit,” thotë një prej tyre.
Në çdo cep të kampit ndihen britmat e urdhrave dhe frymëmarrjet e lodhura të rekrutëve. Disa prej tyre dorëzohen pas pak ditësh, të tjerë qëndrojnë, duke luftuar me vetveten për të mos u thyer. Rreth 40 për qind e pjesëmarrësve nuk arrijnë ta përfundojnë trajnimin, por ata që ia dalin, dalin prej aty me krenari dhe vetëbesim të pathyeshëm.
Në Ishullin Paris nuk mësohet vetëm si të luftosh, por si të mbijetosh. Ushtrimet psikologjike janë po aq të rëndësishme sa ato fizike, duke ndihmuar rekrutët të marrin vendime nën presion dhe të ruajnë qetësinë në situata ekstreme.
Për Jacob-in, çdo orë në atë kamp ishte një betejë e brendshme. Ai kujton se ditët ishin të gjata, netët të ftohta dhe zërat e instruktorëve kurrë nuk pushonin. Por, sipas tij, çdo vështirësi ia vlejti. “Aty kuptova se forca e vërtetë nuk është muskul, por mendje,” tregon ai sot me uniformën që e vesh me krenari.
Kampi i Ishullit Paris vazhdon të mbetet një simbol i disiplinës dhe përgatitjes ushtarake. Çdo vit, ai prodhon ushtarë të rinj të gatshëm të mbrojnë vendin e tyre, duke dëshmuar se guximi dhe qëndrueshmëria lindin vetëm përmes sakrificës.