Gruaja, e cila kalonte çdo ditë pranë të njëjtit stacion autobusi, kishte vënë re një burrë të moshuar që rrinte aty me orë të tëra, shpesh i uritur dhe pa ndihmë.

Pa bërë zhurmë dhe pa treguar askujt, ajo filloi t’i linte ushqim çdo mëngjes: ndonjë sanduiç, një supë të ngrohtë ose fruta, duke u siguruar që ai të kishte diçka për të ngrënë para se të niste ditën.

Arsyeja ishte prekëse – burri ishte veteran lufte dhe jetonte i vetëm, pa askënd që të kujdesej për të.

Kur më në fund ai zbuloi se kush ishte “engjëlli i padukshëm” që e ushqente çdo ditë, u përlot dhe i tha se gjesti i saj e kishte mbajtur gjallë fizikisht dhe shpirtërisht.

Historia u shpërnda gjerësisht si shembull i njerëzimit të thjeshtë që mund të ndryshojë jetën e dikujt.