Djali, teksa shëtiste në një pyll pranë fshatit, pa midis gjetheve një portofol të vjetër prej lëkure, të zverdhur nga koha.
Brenda nuk gjeti para apo dokumente, por një tufë letrash të vjetra, fotografi të zezë-e-bardha dhe një unazë të thjeshtë – të gjitha të lidhura me një histori dashurie të harruar mes një çifti që ishte ndarë nga rrethanat shumë vite më parë.
I prekur nga çfarë lexoi, djali vendosi të gjurmonte pronarin dhe zbuloi se fotografitë i përkisnin një gruaje tashmë në moshë, e cila i kishte humbur sendet dekada më parë. Kur ai ia ktheu portofolin, ajo shpërtheu në lot, duke thënë se brenda tij ndodhej “pjesa më e bukur e rinisë”—një kujtim që ajo mendonte se ishte zhdukur përgjithmonë. Historia e gjetjes u kthye në një simbol të bukur se si kujtimet, edhe kur humben, gjejnë rrugën për t’u rikthyer.